Sya'ir 'Umru bin 'As selepas surat Ali a.s. diterima oleh Mu'awiyah

'Umru bin al-'As berkata:

Bagi Allah kurniaan-Nya kepada anda wahai Ibn Hindun!

Kurniaan seorang yang mempunyai keadaan yang malang

Anda tamak kepada Ali, tiada maaf bagi anda

Dia telah memukul besi di atas besi

Anda mengharap dapat menipunya dengan syak

Anda mengharap dia menakutkan anda dalam ancaman

Segala-galanya telah terdedah

mengheret kepada peperangan

Kepala kanak-kanak akan beruban kerana ketakutannya

Sekembalinya dia akan berkata kepadanya

Nyahlah dari sini lantaran kesengsaraan mereka

Jika ia berlaku, maka awalnya kecil

Jika ia berlaku tidak ada penghujungnya

Ia tidak menjadi masalah kepada Abu al-Hasan

Tetapi ia menjadi masalah kepada anda sedikit masa lagi

Aku mengungkapkan kepadanya kata-kata yang tersusun

Lemah hati, terputus harapan

Anda menuntut Syam wahai Ibn Hindun!

Daripada kejahatan dan fikiran yang rendah

Jika dia memberikanya kepada anda

Kemuliaan anda tidak akan bertambah

Lantaran itu apakah gunanya anda meminta berlebihan?

Pendapat ini tidak akan memberi faedah

Selain daripada menceritakan apa yang telah berlalu.


Maka Mu'awiyah berkata: Demi Tuhan! Anda telah mengetahui bahawa aku tidak mahu sya'ir ini. 'Umru menjawab: Aku tidak bermaksud sedemikian. Dia berkata: Anda telah menghina pendapatku dan membesar-besarkan Ali sedangkan anda menentangnya. 'Umru tersenyum dan berkata: Pertentangan dan maksiat anda telah berlalu. Adapun keburukkanku belum ada seorang lelaki yang berani bertarung dengan Ali. Jika anda mahu, anda boleh melakukannya. Mu'awiyah terdiam. Dan perkara tersebut telah tersebar di kalangan ahli Syam.

Kata-kata Ali a.s. setelah diberitahu ahli Syam mencacinya

Abban daripada Sulaim berkata: Ali a.s. telah melalui di hadapan jama'ah ahli Syam di mana al-Walid bin 'Uqbah bin Abi Mu'it bersama mereka. Mereka mencacinya, maka Ali a.s. diberitahu mengenainya. Lantas beliau berhenti di samping para sahabatnya dan berkata kepada mereka: Kalian pergi kepada mereka dan bertenang dengan kedamaian Islam. Kita paling hampir kepada kejahilan dengan Allah, berani ke atas-Nya dan tertipu kepada gerakan di mana ketua mereka adalah Mu'awiyah, Ibn al-Nabighah, Abu al-A'war al-Silmi, Ibn Abi Mu'it, peminum arak yang telah dikenakan hukum had di dalam Islam, dan Marwan yang telah diusir oleh Rasulullah (Saw.).

Mereka mencaciku dan sebelum hari ini mereka tidak memerangiku, mereka hanya mencaciku sedangkan aku menyeru mereka kepada Islam dan mereka menyeruku kepada penyembahan berhala. Segala puji bagi Allah di atas apa yang diserukan kepadaku oleh orang yang fasiq. Sesungguhnya ucapan ini adalah mulia. Sesungguhnya orang fasiq lagi munafiq berada di sisi kami, mereka tidak boleh dipercayai, takut kepada Islam dan menipu separuh daripada umat ini.

Hati mereka telah mabuk cinta kepada fitnah, hawa-nafsu mereka cenderung kepada kebatilan, mereka telah mengisytiharkan perang terhadap kami dan mereka mahu memadamkan cahaya Allah. Allah akan menyempurnakan cahaya-Nya sekalipun dibenci oleh orang kafir. Kemudian beliau memberi semangat kepada para sahabatnya menentang mereka dan berkata: Mereka masih dengan pendirian mereka, tanpa tikaman tepat yang menerbangkan hati, tanpa pukulan yang mencederakan hidung, dahi, dagu, dada dan tulang-tulang mereka dengan senjata. Di manakah ahli agama dan penuntut-penuntut pahala?

Lantaran itu, seramai empat ribu orang telah menyerbu kepadanya. Beliau a.s. telah menyeru Muhammad bin al-Hanafiah dan berkata: Wahai anakku! Berjalanlah ke arah bendera ini dengan berhati-hati sehingga anda menikam pada dada mereka dengan senjata yang tajam. Tahanlah diri anda sehingga datang perintahku, maka dia mematuhinya. Manakala Muhammad menghampiri mereka, maka dia melepaskan panahnya ke dada mereka. Begitulah yang dilakukan oleh orang yang dilatih oleh Ali a.s. di dalam menghadapi musuh mereka sehingga mereka dapat menggoncangkan pendirian musuh dan membunuh kebanyakan mereka.